Reizen langs de resten van het Romeinse Rijk

Neapolis

Napels zien en dan sterven zeggen ze. In het Napolitaanse verkeer lijkt me dat niet zo moeilijk. Het is de meest chaotisch stad in Italië die we ooit gezien hebben. De autorijder met het meeste lef krijgt er voorrang.
En toch - hoe ongedisciplineerd het ook allemaal lijkt - als je één been zet op het zebrapad. Ze stoppen meteen.

Napels is een genot voor de culinaire genieters onder ons.

Van het Romeinse Neapolis ligt nog weinig aan de oppervlakte. In de binnenstad liggen bij een klooster - het Certosa di San Marino - de resten van een badhuis en onlangs vond men nieuwe onderdelen van een Romeins theater, dat reeds lang bekend is. Nero zou hier opgetreden hebben.

Napels heeft het beroemdste archeologische museum ter wereld. Ze hebben er een prachtige verzameling bronzen beelden uit Pompeii en Herculaneum, een werkelijk schitterende verzameling mozaïeken - waarvan die over de slag van Alexander de Grote wel de bekendste is - en imposante fresco's. Topstukken zijn bijvoorbeeld het ruiterstandbeeld van Marcus Nonius Balbus uit Herculaneum, het gevecht met de Farnese stier én de bustes van Homerus en Socrates.

Het museum herbergt een 'geheime kamer' die voor kinderen beneden de twaalf jaar alleen toegankelijk is onder begeleiding van hun ouders. Er is een collectie antieke erotica tentoongesteld. Deze grote verzameling van penissen en met dieren copulerende goden was decennia lang alleen te zien voor volwassenen. De romeinen waren zeker niet zo preuts als de moderne westerse mens. Want dit soort voorwerpen werden in Pompeii en Herculaneum open en bloot over de toonbank verkocht.

Napels is al decennia lang een toeristische trekpleister van de eerste orde. Baedeker's 'Unter-Italien' (1911) besteed niet voor niets tientallen pagina's aan de bezienswaardigheden van deze stad. Voor de Duitstalige toerist gaf Grieben al vroeg een speciale gids 'Neapel und Umgebung' uit. De editie van 1927 beschrijft ook Herculaneum, Pompeii en Paestum.

Link: Neapolis