Reizen langs de resten van het Romeinse Rijk

Elea

Vanuit Paestum maakten we in 2014 een tochtje langs de kust richting zuiden. Tot onze verbazing vonden we bij Velia een oude Griekse kolonie van enorme afmetingen.
Het was er vooral heet.

Velia - in de oudheid bekend als Elea - is gesticht door de inwoners van Phocea in Asia Minor.

Herodotus beschrijft in zijn Historiën de stichting van de stad. Toen de Perzen voor Phocea lagen, laadden de Fokeeërs al hun vrouwen, kinderen en kostbaarheden op de galeien. De mannen roeiden de schepen naar Chios, zodat de Perzen een lege stad aantroffen. De Fokeeërs zwierven vervolgens jaren over de westelijke middellandse zee, waarbij ze onder meer Corsica aandeden. Daar leefden ze vijf jaren in vrede met de plaatselijke bevolking.

Toen ze begonnen met piraterij bundelden de Tyrreniërs en de Karthagers hun vloten om een einde te maken aan deze misdrijven. De Fokeeërs behaalden weliswaar de overwinning maar ze leden zulke grote verliezen dat ze besloten de piraterij op te geven. En besloten in zuid-Italië in de vijfde eeuw voor Christus een nieuwe stad te stichten.

Van de oorspronkelijke stad is nog maar weinig opgegraven. Aan de oppervlakte liggen een badhuis, een prachtig mozaïek, een villa en een paar wegen.

In Elea leefden Parmenides (circa 515 BC) en zijn leerling Zeno. Zij stichten de Eleatische School. Deze presocraten zijn vooral bekend om hun paradoxen. De bekendste is die van Achilles en de schildpad. De schildpad krijgt een voorsprong en Achilles rent deze daarna achterna, waarbij hij telkens, in dezelfde tijd als de schildpad, de helft van de afstand van die de schildpad aflegt, rent. Volgens Zeno haalt Achilles de schildpad dan nooit in.

Elea bleef zeer lang onafhankelijk, maar sloot in 275 v.Chr. toch een bondgenootschap met Rome. Haar onafhankelijkheid had Elea vooral te danken aan het feit dat ze Rome tijdens de Punische Oorlogen van graan bleef voorzien.

In 90-89 voor Christus werd het een municipium van Rome. In de Middeleeuwen werd Elea verlaten.

In het begin van de negentiende eeuw waren alleen enkele muren van deze stad opgegraven. Daarom krijgt Eela slecht een korte vermelding in Baedeker's reisgids 'Italie Centrale' uit 1909.

Link: Elea