Een oppidum is een versterkte plaats uit de Keltische en Gallo-Romeinse periode. Deze werden meestal aangelegd op een plateau zodat men een goed uitzicht had over de omgeving. Deze werden dan versterkt met aarden wallen en palissades. De oppida werden meestal niet permanent bewoond. De lokale bevolking trok zich er terug in tijden van oorlog. De oppida hadden een oppervlakte die varieerde van enkele tot honderden hectaren.

Caesar gebruikte de Keltische oppida als winterkwartieren voor zijn legioenen tijdens de Gallische oorlog. In de winter werd niet gevochten. 
Het beroemdste oppidum is dat van Alesia, waar Caesar in 52 voor Christus de Galliërs onder leiding van Vercingetorix definitief versloeg. 

Dit oppidum is twintig hectare groot. De antieke forticaties zijn nog steeds over een lengte van zeshonderd meter zichtbaar. Deze bestaan uit een droge gracht en een aarden wal. Op de plek waar de aarden doorsneden is, heeft waarschijnlijk een houten toegangspoort gestaan. 

Er is in ieder geval een Romeins kampement geweest tussen 40 en 25 voor Christus. Aanvankelijk dachten de historici dat Caesar op deze plek overwinterd heeft. Maar daarvoor is (nog) geen afdoend bewijs gevonden. Caesar beschrijft in zijn boek over de Gallische oorlog dat hij in 54 voor Christus Gallische stamhoofden in Samarobriva (Amiëns) bijeen riep. Daar zijn uitgebreide opgravingen uitgevoerd maar tot nu toe geen sporen van Caesars aanwezigheid gevonden. 
Wel vond men bij opgravingen de resten van een Neolithische boerencultuur (5000 - 2000 voor Christus). 

Link: Oppidum Caesar