Ceasarodunum

Romeinse plaatsen > Lugdunensis > Ceasarodunum

De Loire-streek is gekend om haar prachtige kastelen. We fietsten van Loches naar Tours. Tours heette onder de Romeinen Ceasarodunum. Het was een grote Romeinse legerplaats in de provincie Lugdunum.

Ergens, ik weet het na zoveel jaren niet zo precies meer, stond een bordje 'aquaduc romain'. Nu had ik nog nooit een Romeins aquaduct gezien en dus was dit een buitenkansje. We raakten steeds verder van de bewoonde wereld af en ja hoor.

Daar stonden de restanten van een Romeinse waterleiding op hoog niveau. Wel wat armetierig, maar na bijna 2000 jaar stond het er nog. Drie pijlers, die overwoekerd waren met klimop. Met een beetje fantasie kon je er de waterleiding bovenop denken. In Tours zelf zijn we weinig Romeinse overblijfselen tegen gekomen.

De aquaducten zijn ware staaltjes van Romeinse ingenieurskunst. Schoon water was voor de Romeinse steden van levensbelang, niet alleen als drinkwater maar ook voor de uitgebreide badcultuur. En als het moest werd het water van ver gehaald. Het aquaduct van Segovia voerde water aan over zestien kilometer. Carthago betrok water uit een bron bij Zaghouan, dat vijftig kilometer verderop lag en de elf aquaducten van Rome hadden een totale lengte, die geschat wordt tussen de vierhonderdtwintig en de vijfhonderd kilometer.

Door de aquaducten - die volgens Vitrivius een minimaal verval van een kwart uncia op honderd voet moesten hebben - werd het water naar de stadsmuur geleid om uit te komen in een castellum. Daarin bevonden zich drie bassins om de waterbekkens en fonteinen, de badhuizen en tenslotte de particuliere woningen van water te kunnen voorzien. In de stad zelf werden loden pijpen gebruikt voor de aansluiting van de woonhuizen op het openbare waterleidingen. In Pompeii kun je ze nog zien liggen. Nimes heeft nog een vrij compleet castellum, dat we later eens bezochten.

De Romeinse waterkranen hebben veel weg van de onze. 

Link: Ceasarodunum