Glanum wordt vermeld in het itinerarium van Antoninus en staat op de Peutingerkaart. De eerste opgravingen vonden al in de zestiende eeuw plaats. Al die archeologische onderzoeken van de afgelopen eeuwen hebben veel kennis over de stad opgeleverd. Voor de Romeinen hadden de Kelten er een oppidum van meer twintig hectare.

Glanum, zoals de Romeinen het noemden, is een schitterende opgraving. Het ligt in een smal ravijn en was daardoor goed verdedigbaar. Aan weerszijden van de centrale weg liggen tempels, huizen en pleinen. Alles wat een Romeinse stad zo leefbaar maakte is aanwezig. 

Men had een theater, een basilica en een badhuis, waarvoor het water via een aquaduct over een afstand van meer dan 20 kilometer vanuit de omliggende heuvels werd aangevoerd. Om het waterpeil op niveau te houden, legde men zelfs een stuwmeer aan. Glanum had overigens regelmatig last van wateroverlast, dat met een ingenieuze riolering werd afgevoerd.

Midden in stad staan meerder prachtige wij-altaren, waarvan enkele gewijd zijn aan Hercules. 

Even verderop staan twee prachtige Romeinse monumenten; een grafmonument en triomfboog. Beide zijn samen met de triomfboog en het theater uit Orange vereeuwigd op twee capriccio's van de schilder Hubert Robert (1733-1808) Deze vindt u elders op deze website. Het grafmonument is door Sextus, Lucius en Marcus Julius gewijd aan hun ouders. 

De Romeinen bewoonden Glanum van de eerste tot de derde eeuw. In 260 na Christus verwoestten de Alemannen de stad en werd ze grotendeels verlaten.