Aan de oevers van de Dourbe - net buiten Millau - liggen de resten van Condatomagus waar in het begin van onze jaartelling het felbegeerde terra sigillata van de beste kwaliteit gebakken werd. De pottenbakkers uit Condatomagus exporteerden hun aardewerk naar alle uithoeken van het Romeinse Rijk. Er werden tussen 50 en 250 na Christus enorme hoeveelheden aardewerk geproduceerd. Men schat dat de jaarlijkse productie enkele honderdduizenden stuks omvatte en vermoedt dat er in Condatomagus zeshonderd ateliers waren om het aardewerk te vervaardigen. 

Condatomagus was een ideale plek om dit soort aardewerk te maken. De pottenbakkers konden beschikken over een fijne leemachtige klei uit het dal, het water van de Dourbe en er was voldoende hout om de ovens te verhitten. Terra sigillata aardewerk werd gemaakt op een pottenbakkerswiel en daarna versierd met gestempelde dunne banden van gegoten klei. De typische rode kleur ontstaat wanneer de geverniste vazen op hoge temperatuur (900 tot 1000 graden) oxiderend gebakken worden. 

Midden in de opgraving staan de resten van een enorme oven, waarin naar schatting dertigduizend vazen tegelijk gebakken konden worden. In het museum bevindt zich een maquette. 

De specifieke versieringen én de pottenbakkersmerken maken het ons mogelijk de verspreiding van het aardewerk te volgen en geeft ons belangrijke informatie over de handelsstromen binnen het Romeinse Rijk. Een Nederlandse archeoloog is een project gestart om al die merken in één database 'NOTS' onder te brengen. Deze bevat meer dan tweehonderdduizend stukken terra sigillata uit vijfendertighonderd vindplaatsen. In Condatomagus zelf zijn de merken van vijfenvijftig producenten gevonden.